Choroba Hashimoto to nieuleczalny stan zapalny tarczycy, który prowadzi do powstawania klasycznej niedoczynności gruczołu. Przewlekła choroba jest trwała i postępująca. Efekty jej oddziaływania na tarczycę są nieodwracalne. Gruczoł systematycznie obniża swoją wydolność w wyniku niekorzystnych procesów autoimmunologicznych. Tego typu problemy z tarczycą mają niezweryfikowaną jak dotąd genezę. Zapalenie powstaje w wyniku samoczynnego ataku komórek odpornościowych, które koncentrują się na uszkadzaniu tarczycy.

Choroba tarczycy Hashimoto – co to jest Hashimoto tarczycy?

Hashimoto to choroba autoimmunologiczna, która została odkryta przez japońskiego chirurga Hakaru Hashimoto. Zapadalność na chorobę związana jest najprawdopodobniej z predyspozycjami genetycznymi oraz aktywnością patogenów przyczyniających się do powstawania stanów zapalnych gruczołu. Etiopatogeneza wskazuje także na warunki środowiskowe, które mogą generować większe ryzyko zapadalności na tę przewlekłą jednostkę chorobową. Hasimoto prowadzi do degeneracji miąższu tarczycy, co skutkuje zahamowaniem jej procesów regulacyjnych. Gruczoł staje się mniej wydajny, dochodzi do upośledzenia czynności endokrynnej, co skutkuje wieloma objawami chorobowymi[1].

Choroba Hashimoto. Objawy i leczenie

Jak rozpoznać chorobę Hashimoto? Choroba Hashimoto przebiega w czterech fazach, począwszy od etapu niezauważalnego klinicznie, po moment, w którym dochodzi do wyraźnego spadku poziomu jednego z hormonów wytwarzanych przez gruczoł. Wskazuje się, że osoby chorujące na Hashimoto mają większe predyspozycje do zapadalności na inne, przewlekłe jednostki chorobowe.

Zapalenie tarczycy typu Hashimoto – objawy

Zapalenie tarczycy tego typu w początkowym jej stadium, to przede wszystkim[2]:

• poczucie ogólnego zmęczenia,
• znudzenie,
• spadek kondycji fizycznej,
• zaburzenia natury psychicznej,
• stany depresyjne,
• gorsza kondycja skóry i włosów.

Diagnostyka Hashimoto – zawsze w konsultacji z endokrynologiem

Choroba Hashimoto – jakie badania warto wykonać na początku? Główną techniką diagnostyczną jest badanie krwi w kierunku wykrycia podwyższonego stężenia anty-TPO, wskazującego na toczący się stan zapalny w organizmie. Następnie chorobę rozpoznaje się w badaniu ultrasonograficznym, na którym sprawdza się stan echogeniczności gruczołu. Ważnym elementem diagnostyki jest także interpretacja wyników stężenia wolnej trójjodotyroniny i wolnej tyroksyny. Oprócz tego wykonuje się także badania antyTG, morfologię i diagnostykę pod kątem zweryfikowania insulinooporności, lipidogramu, poziomu homocysteiny czy stężenia cholekalcyferolu.[3] Nie należy jednak analizować wyników samodzielnie – interpretacja wyników powinna być przeprowadzona przez specjalistę – endokrynologa.

Leczenie choroby Hashimoto

Hashimoto to przewlekły stan zapalny, który może miewać momenty nasilenia i osłabienia. Leczenie choroby tarczycy polega na stosowaniu się do zaleceń lekarza endokrynologa, który zwykle zaleca farmakologię. Ważnym aspektem zarówno profilaktyki, jak i zastopowania postępu choroby, jest odpowiednia dieta w chorobie tarczycy Hashimoto. Ma ona na celu zredukowanie stanów zapalnych, unormowanie gospodarki węglowodanowej oraz całościowe wzmocnienie organizmu – dzięki efektywnej podaży mikroskładników. Dieta w Hashimoto powinna m.in.: spełniać założenia racjonalnego jadłospisu, być bogata w wielonienasycone lipidy i dostarczać wysokowartościowych protein. Posiłki powinny być pozbawione czynników alergizujących, które mogłyby nasilać stany zapalne w organizmie. Choroba Hashimoto jest stanem przewlekłym, który wymaga permanentnej korekty stylu życia.[4]

[1] F. Gołkowski, Aktualne spojrzenie na etiopatogenezę i aspekty kliniczne choroby Hashimoto, s. 101-110.

[2] A. Lewiński, Przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto), s. 1316-1318.

[3] J. Luty, E. Bryl, Choroba Hashimoto – aspekt genetyczny i środowiskowy, s. 1-6.

[4] A. Szymczak, Hashimoto. Żywienie pacjentów z chorobą, s. 2-11.