Padaczka – rozpoznanie i leczenie

Padaczka – rozpoznanie i leczenie

Padaczka jest nawrotowym i samopodtrzymującym się zaburzeniem funkcji mózgu. Charakteryzuje się nadmiernymi, synchronicznymi wyładowaniami elektrycznymi grup neuronów. Podczas ataku ma miejsce napad drgawek padaczkowych, które mogą występować w krótkich powtarzających się seriach.[1] W dzisiejszym artykule odpowiemy na pytanie, co to jest padaczka i jak ją leczyć.

Jakie są przyczyny padaczki?

Choroba może zostać wywołana wskutek uszkodzenia mózgu podczas porodu lub w następstwie urazu. U osób starszych padaczka jest wywołana głównie przez niedokrwienie mózgu. Wyróżniamy dwa główne rodzaje padaczki – samoistną oraz objawową. Pierwsza z nich rozpoznawana jest przeważnie w wieku dziecięcym. Ma charakter idiopatyczny, co oznacza, że jej przyczyny są trudne do zdefiniowania. U dorosłych najczęściej diagnozuje się drugi typ choroby. Towarzyszy wtedy innym patologiom zdrowotnym, np. alkoholizmowi.[2]

Padaczka – objawy i pierwsza pomoc

Odpowiedzmy teraz na pytanie, jakie są objawy padaczki. Głównym symptomem są ataki padaczkowe. U osób dorosłych na ogół ma miejsce tzw. duży napad, który charakteryzuje się nagłą utratą przytomności i upadkiem chorego. Wskutek wzmożonego napięcia mięśni całego ciała następuje odgięcie głowy i wyprostowanie kończyn. Podczas tej fazy ataku chory nie oddycha, co może doprowadzić do sinienia. Następnie pacjent doświadcza silnych drgawek kończyn i głowy, podczas których może dojść do przygryzienia języka oraz oddania moczu i stolca.[3]

Pierwsza pomoc przy padaczce powinna obejmować usunięcie przedmiotów z otoczenia osoby chorej. W ten sposób zmniejszymy ryzyko uderzenia. W tym celu warto także podłożyć poduszkę lub zwinięte ubranie pod głowę chorego. Należy pamiętać przy tym o udrożnieniu dróg oddechowych poprzez delikatne przytrzymanie i odgięcie głowy do tyłu. W przypadku ślinotoku lub wymiotów należy odwrócić chorego na bok. Trzeba również bezzwłocznie zawiadomić służby ratunkowe i regularnie monitorować wydolność oddechową pacjenta.[4]

Jak leczyć padaczkę?

Skoro wiemy już, jak rozpoznać padaczkę, przejdźmy do diagnostyki i leczenia. Rozpoznanie padaczki rozpoczyna się od wywiadu lekarskiego, który może być przeprowadzony także ze świadkami napadu. Każdy pacjent powinien dodatkowo wykonać badanie krwi, EKG, EEG oraz badanie neuroobrazowe. Niekiedy diagnostyka obejmuje także wykonanie testów psychologicznych.[5]

Leczenie padaczki w zależności od typu i charakteru choroby może polegać na podawaniu odpowiednio dobranych leków przeciwpadaczkowych lub na leczeniu operacyjnym. Farmakoterapia ma na celu podwyższenie progu pobudliwości drgawkowej. Alternatywne metody leczenia – stymulacja nerwu błędnego lub głęboka stymulacja mózgu stosowane są w przypadku padaczki wieloogniskowej oraz gdy nie można znaleźć ogniska choroby.[6]

Głównym celem terapii jest zmniejszenie natężenia oraz częstotliwości napadów padaczkowych. Jednocześnie farmakoterapia może zapobiec pojawieniu się kolejnych nawrotów. Wdrożenie odpowiedniego leczenia neurologicznego w Centrum Medycznym CMP pozwoli pacjentowi na poprawę codziennej jakości życia.

[1] Z. Jankowski, R. Hauser, T. Gos, K. Wiśniewski, Padaczka: patogeneza, przyczyny śmierci, „Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii”, nr 49 1999, s. 87-88.

[2] K. Kozień, Padaczka – patogeneza, farmakoterapia, pierwsza pomoc w leczeniu stanu padaczkowego, Kraków 2016, 4-5.

[3] Ibidem, s. 5.

[4] K. Skrzos, Pierwsza pomoc w przypadku napadu drgawek, „Promotor BHP”, nr 3 2018, s. 18-19.

[5] K. Rejdak, R. Rola, M. Mazurkiewicz-Bełdzińska, I. Halczuk, B. Błaszczyk, A. Rysz, D. Ryglewicz, Diagnostyka i leczenie padaczki u osób dorosłych — rekomendacje Polskiego Towarzystwa Neurologicznego, https://journals.viamedica.pl/polski_przeglad_neurologiczny/article/view/47209 (dostęp 29.10.2022), s. 17.

[6] Ibidem, s. 20-23.

-->